Hrost Marian ur. 25 marca 1917 w Zakrzewie, zm. 4 sierpnia 2001 w Pile. Marian miał jedenaścioro rodzeństwa. Dojrzewał w atmosferze patriotycznej, którą zapewnił mu prezes ZPwN dr. Bolesław Domański. Zapisał się na studia medyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. Działał w Związku Polaków w Niemczech od 1934 i Związku Akademików Polskich w Niemczech w 1937r. 6 marca 1938 w Berlinie reprezentował Ziemię Złotowską na Kongresie Polaków w Niemczech. Przez całe swoje życie realizował “Pięć Prawd Polaków”.W czerwcu 1939 został wyrzucony z uczelni przez władze nazistowskie .W 1939 roku po aresztowaniu ojca opuścił z matką i rodzeństwem Zakrzewo i zamieszkał w Berlinie. Został wzięty do przymusowej służby wraz z bratem Tadeuszem, walczyli w Afryce. Wspólnie chcieli wyciągnąć braci z obozu koncentracyjnego, dlatego napisali list do władz. Zostali wyrzuceni z armii, ponieważ dla władz nie byli godni noszenia niemieckiego munduru. Po wojnie wrócił do Zakrzewa i tam skończył studia oraz uzyskał doktorat. Od 1952 swoje życie związał z Piłą. Jako lekarz mikrobiolog i epidemiolog, kierował w latach 1952 - 1961 Miejską Stacją Sanitarno – Epidemiologiczną. Od 1966 był dyrektorem Szpitala Miejskiego im. Stanisława Staszica.W 1982 w okresie stanu wojennego zmuszono go do przejścia na emeryturę. Należał do inicjatorów powstania w 1982 roku Towarzystwa Miłośników Miasta Piły, później został prezesem TMMP. Współtworzył Oddział Wojewódzki Stowarzyszenia „Wisła - Odra” w Pile. Wymyślił podjęcie rozmów z Niemcami w sprawie odszkodowań dla Polaków za pracę przymusową w III Rzeszy wraz z jego kolegą Edmundem Męclewskim. Co ciekawa spośród wielu przyznanych mu nagród nie przyjął Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski.